Let op! U wordt bij het wakker lezen van deze woorden het slachtoffer van beïnvloeding, schaamteloze reclame, pathetiek, grove overdrijving en zelfbevlekking. Alle zeven hoofdzonden komen aan bod. U bent gewaarschuwd. Ik doe dit omdat ik vaak de vraag krijg: “Jaap, hoe gaat het met de verkoop van je boek: “Camera Loopt?” Daar zou ik natuurlijk gewoon een normaal antwoord op kunnen geven. Maar dat doe ik niet, want ik ben geen boekhouder. En ik houd wel van een beetje drama.
Daarom voer ik op mijn spekgladde sneakers eerst een drievoudige axel uit, blaas tatatata op een virtuele toeter en roep: “Het boek verkoopt als een malle! Ik gooi er vervolgens een dubbele rittberger achteraan, sluit af met een handstandje en brul: “Kroketten, bitterballen, bamihappen! Hij, kietel aan mijn zij, kietel aan mijn jojo, kijk eens in mijn kont of het theewater kookt. Joepie de poepie! ‘Camera Loopt’ is een groot succes!”
Oké, ik geef het toe, het is ietwat uitbundig. (Hoofdzonde 1: Hoogmoed)
Maar ik ben nog niet uitgeraasd. Na alle acrobatiek laat ik, als een uit zijn krachten gegroeide kleuter, de vele recensies zien van lezers die hun commentaren op sociale media hebben gezet. Zoals de tranen trekkende tweet van ‘Constance’ op X.
‘Zondagmiddag: in 4,5 uur tijd in één ruk uitgelezen. Nou ja, met regelmatig een onderbreking met tissues (véél tissues) POEHEEE en WOW tegelijkertijd!!! Ben nog steeds sprakeloos, geëmotioneerd en nog een groot scala van gevoelens. Maar vooral ook dankbaar!”
Op zo’n moment tikken de tranen tegen míj́n toetsenbordje. Ik ben ook maar een onzeker watje, vandaar misschien wel al die hokus pokus. De tweet hangt inmiddels ingelijst boven mijn mand.
(Hoofdzonde 2: IJdelheid)
Ook het compliment van Michiel Grevers is wonderschoon:
‘Fascinerende en prachtige verhalen. Dit boek geeft ook een mooi kijkje hoe verslaggevers, soms met gevaar voor eigen leven, het nieuws brengen dat gebracht moet worden. Dank voor het optekenen van deze verhalen Jaap van Deurzen.’
Oké, nog twee dan, om het af te leren, deze zijn respectievelijk van Harm Wevers en Ronald de Kievit:
‘Indrukwekkende en eerlijke verhalen van verhalenverteller Jaap van Deurzen. Met name over MH17 was heftig om te lezen, omdat dat wederom dichtbij kwam. Boek geen moment weggelegd. Absolute aanrader: Camera Loopt.’
“100% eens Het is niet te doen om midden in een verhaal te stoppen, je wordt erin meegezogen! Beeldende verhalenverteller, ik hoorde Jaap van Deurzen gewoon praten, enorm boeiend….”
Het heeft me natuurlijk wel een paar honderd euro gekost, maar dan heb je ook wat. (Geintje)
Mijn chique uitgever Walburg Pers noemt het boek ‘Camera Loopt’ een ‘bestseller.’ (Geen geintje!) Tijdens de lunch loopt het personeel geregeld in polonaise door het pand en zingt: “Wáár is dat feestje? Híer is dat feestje!” Bij elk bezoek stapt er iemand met een grote schaal haring binnen. “Korenwijntje erbij, Japie?” Een redacteur begint liefdevol mijn schouders te masseren. El Salvador is binnen.
(Hoofdzonde 3: Wellust)
Sommige lezers sturen foto’s van vitrines waar mijn magnum opus voor het grijpen ligt. In een van die boekhandels verkeer ik in illuster gezelschap. ‘Camera Loopt‘ ligt daar ingeklemd tussen de biografieën van de Russische dictator Poetin en zijn Chinese evenknie, Xi.’ Die baasjes hebben meer bloed aan hun handen dan er dagelijks vloeit in de abattoirs van een Europese hoofdstad.
(Hoofdzonde 4: Woede)
Er is ook bijvangst, want als je een boek publiceert mag je overal voordrachten geven. Ik heb daar echt de smaak van te pakken gekregen. Ik race door het hele land en sta in voetbalkantines, vergaderzalen, omgebouwde bordelen, trouwzaaltjes, theaters en zelfs een keer in een kerk. De voordracht op het schitterende landgoed Lauswolt in Beetsterzwaag is een hoogtepunt. Ik spreek er de boomlange Friese ondernemers toe van de Club Diplomatique Fryslận en geniet er van een heerlijke maaltijd.
(Hoofdzonde 5: Vraatzucht)
Heeft het lezen van het boek ‘Camera Loopt’’ nog wel zin na zo’n voordracht? Jazeker! Dat heeft júist zin, want de reportages die ik laat zien, zijn mooie aanvullingen op de verhalen in het boek. U krijgt er letterlijk en figuurlijk een beeld bij en op aanvraag en een ’tikkie’ zelfs een gesigneerd exemplaar.
“Die voordracht heet zeker: ‘De grote Kommer en Kwelshow’,” hoor ik iemand sarcastisch mompelen. Tja, die reportages in ramp- en oorlogsgebieden zijn geen uitstapjes naar de Efteling geweest. Ze maken wel onderdeel uit van het journalistieke verhaal. Ik houd het wat de beelden betreft wel kuis. Als tegengift laat ik ook die andere, luchtige, kant zien van het vak. Want de ene keer sta je in een rampgebied, de andere keer maak je een reportage over de eerste regenloze zomerdag. Een groter contrast is er niet.
Oké, zo’n voordracht kost geld, sorry. (Hoofdzonde 6: Hebzucht)
Het is wel zo dat alles wat u altijd al hartstochtelijk heeft willen weten over crisis- en rampenjournalistiek wordt toegelicht tijdens mijn toespraak. Dat is ook wat waard in deze roerige tijden. Dus waar wach…
“Hé, Wesopa Cicero! Ben je klaar met dat gezeik en die zelf verheerlijkende redenaties,” roept Rotterdamse Blond boos.
(Ik vermoed: Hoofdzonde 7: Jaloezie)
“Zou de slome schrijver(t) pretty please even naar de Appie kunnen fietsen? Ik heb piepers en uien nodig.” En dan fluisterend tegen zichzelf: “Mijn god, meneertje de boekenschrijver(t) en spreker(t), wat een blaaskaak is dat geworden zeg. Man, man, man!”
JAAP VAN DEURZEN