Breaking news: Ik houd al jaren een dagboek bij!
Hoewel ik het eigenlijk geen dagboek mag noemen. Ik begin bijvoorbeeld niet met een aanhef als: Lieve Kitty, of iets dergelijks, om daarna leeg te lopen over mijn dagelijkse sores of emoties. Als ik dat zou doen had ik al dertien boeken vol gepend, want ik leef met Blond en zij houdt je wel bezig. Mijn elektronische naslagwerkje is eerder een hutspot van observaties, een soort hersenspinsel-confetti. De dingen die ik noteer hebben me blijkbaar geïntrigeerd. Op windstille dagen blader ik er wel eens doorheen. Elke keer ben ik weer verbaasd waar mijn minibrein zich druk over heeft gemaakt.
12 oktober 2021
Ik sta op het parkeerdek van de Appie in Weesp. Klanten rijden af en aan. Opeens zie ik een raar fenomeen. Bijna alle chauffeurs, die aanstalten maken om het parkeerdek te verlaten, hebben het betaalbewijs tussen hun lippen geklemd. Ze zijn als de dood dat ze dat vervloekte parkeerkaartje kwijtraken en voor een gesloten slagboom komen te staan. Ik zie een vreemde stoet ‘duckfaces’ aan me voorbijtrekken en ik barst in lachen uit. Tot ik in mijn achteruitkijkspiegel kijk en me rot schrik, want, o ironie, ook ík zit als gekke Gerritje met zo’n flapperend parkeerkaartje tussen mijn tanden …..
1 november 1992
Het is één dag na Halloween in Tuscaloosa in de Amerikaanse staat Alabama. Jason Bohn heeft de avond ervoor gefeest en heeft een flinke kater. De student heeft maar één droom, hij wil een professionele golfspeler worden, maar hij heeft absoluut geen fut om die dag mee te doen aan het toernooi waar hij zich voor in heeft geschreven. Zijn vrienden rukken hem uit zijn nest en met een bonkend hoofd bereikt hij de finale. Als afsluiting moet hij over een afstand van 123 meter de bal in één slag in het gaatje slaan. ‘Hole in one’ heet dat in golfjargon. Hij kan er 1 miljoen dollar mee verdienen. Kans van slagen is één op een miljoen, zeker met een houten kop. God zegene de greep. Jason kiest een ijzer 9 en geeft de bal een zwieper. Het golfballetje vliegt in één streep op de rode vlag af en rolt in het gat. Jason is door het dolle heen en belt ter plekke zijn oma:
“Hallo oma, zal ik je eens vertellen wat mij vandaag is overkomen? Ik heb meegedaan aan een ‘hole in one’ toernooi, waarbij je een miljoen dollar kan winnen. Ik heb de bal in één keer in het gaatje geslagen. Ik heb 1 miljoen dollar verdiend.” Waarop de oude bes, nuchter als een lege maag, antwoordt: “Goed zo jongen, maar heb je je huiswerk al gemaakt?”
7 september 2021
Mijn geparkeerde auto is op straat aangereden en de achterkant is beschadigd. De dader heeft keurig een briefje op de voorruit achtergelaten. Mijn god, wat heb ik een pokkenhekel aan die duivelse papierwinkel die dan volgt. Papier? Pardon, meneertje, dit is 2021! U gaat babbelen met onze chatbot commandeert de verzekeraar. Chatbots zijn een soort robots die automatisch antwoord geven als je een vraag intypt. “Hallo, meneer van Deurzen ik ben de chatbot van X en ik weet (bijna) alles!” bluft de bot. Nou, Berend Botje weet helemaal niks. Op de vraag waar ik de schade moet laten berekenen antwoordt hij bedroefd:
“O, wat jammer dat u de polis op wilt zeggen!”
Ik ben er na zes pogingen bijna toe in staat. Wat is dat toch voor waanzin dat je tegenwoordig geen mens van vlees en bloed meer aan de lijn kan krijgen? Gewoon zo’n lieve tante Thea die je moederlijk toespreekt: ‘Ach, jochie, is je autootje stuk? Komt goed, lieverd!’ Die tijd is voorbij, we moeten het nu met chatbots doen. De een is blijkbaar nog achterlijker dan de andere. De Consumentenbond kwam erachter dat 52% van de ondervraagden geen antwoord kreeg op de gestelde vraag. Twee derde was niet tevreden over deze vorm van klantenservice. Het slechtste komt daarom in mij boven en ik schrijf:
‘Hé Botje, ik zou je graag een half uurtje in je bek willen spugen, kan dat!?
Tot mijn grote verbazing krijg ik gelijk de naam van de garage waar ik moet zijn.
O, brave new world!
JAAP VAN DEURZEN