Ik: “Bert! Wat ben je aan het doen?”
B: “Ik ben aan het gronden.”
Ik: “Maar ik zie geen verf of een kwast.”
B: “Geestig hoor. Ik probeer hier te aarden en jij staat me in de zeik te nemen.”
Ik: “Oh sorry Bert, dat is niet de bedoeling. Ik dacht dat je kramp in je poten had, man. Je staat daar zo raar. Ik had niet door dat je ..uh, aan het gronden was.”
B: “Anne zegt ook dat het er van achteren uitziet alsof ik sta te urineren. Ik doe het voor haar, hè. Ze zegt dat het na dertig jaar háár beurt is om allerlei ‘leuke dingen’ te gaan doen. Ze wil meer diepgang in onze relatie. Het is volgens haar de enige manier om ons huwelijk te redden.”
Ik: “Joh, wat een gedoe. Ik wist niet dat het zo slecht ging met jullie. Wat doe je eigenlijk als je aan het ‘gronden’ bent? Je hebt veertig jaar in de beton business gezeten, maar dit is toch wel wat anders?”
B: “Je bent weer lekker bezig, kwal. Gronden is gewoon in je kracht gaan staan.”
Ik: “Ja, dat dacht ik al, maar die uitdrukking heb ik ook nooit begrepen.”
B: “Een goeie gronding geeft je een stevige basis en helpt je bij jezelf te blijven, aanwezig in je lichaam en op aarde.”
Ik: “Oké, maar waar zou je anders moeten zijn dan op aarde en in je lichaam, Bert, kun je dat uitleggen? Ik snap het niet.”
B: “Jezus, wat een gezeik zeg. Weet ik veel! Nogmaals, Anne, wil dit. We moeten van de ene op de andere dag ineens anders gaan leven. Zo simpel is het. Voor mij is het allemaal nieuw. Zij zit er héél diep in.”
Ik: “Tja, hoe diep wil je gaan? Ik had dit nooit achter jou gezocht, man.”
B: “Nee, ik ook niet. Ik heb al die flauwekul-teksten ook niet zelf verzonnen. Die lees ik online. Ook over mediteren en zo. Daar maak ik helemaal een zooitje van. Ik val al na twee minuten in slaap. Ik lag als een speenvarken te ronken in dat zaaltje. Iedereen klagen natuurlijk. Anne denkt dat ik het erom doe.”
Ik: “Ja, het is ook niet zo slim om te gaan liggen maffen tijdens het mediteren, Bert. Dat weet ík zelfs. Ik heb het ook wel eens geprobeerd. Ze moesten bijna m’n botten breken om me weer uit die lotuszit te halen. Ik was helemaal verkrampt. Dat doe ik nooit meer.”
B: “Vertel mij wat. Maar ja, Anne vindt alle cursussen die we doen nog steeds prachtig. Die bloeit helemaal op.”
Ik: “Moeten jullie per se álles samendoen?”
B: “Ja, dat is blijkbaar de bedoeling. Dat mediteren laten we nu even zitten, want dat is geen doen. Maar volgende week gaan we aan de gang met Clarity Proces. Wacht even, ik pak de folder erbij: ‘Het Clarity Proces is een hele praktische, diepgaande spirituele methode om wat er gebeurt in je denkwereld te scheiden van wat er werkelijk gebeurt in het hier & nu.’ Capice?”
Ik: Nee, sorry, Bert.”
B: ”Pff, dank je wel, ik dacht dat ík dyslectisch was. Ik begrijp het namelijk óók niet. Ik laat het maar gebeuren, joh. Sinds ik mijn bedrijf heb verkocht ga ik sowieso door een diep dal. Ik knal soms met mijn kop tegen de muur, man.”
Ik: “Ja, ik weet er alles van. Als er nu iemand komt met de vraag of ik verslag wil gaan doen aan het front in Oekraïne, ben ik weg.”
B: ”Is het zo erg?”
Ik: “Ja, dat is geen borstklopperij, hoor, want ik schijt soms in m’n broek van angst. Maar je leeft zó intens in zo’n crisisgebied. Ik dank het kindeke wél dat ik morgen niet naar de meubelboulevard hoef. Al die piepeltjes zitten dan bij de IKEA. Die mannen hebben allemaal zó’n lange muil natuurlijk, want die móeten mee met moeder de vrouw. Maar ja, ik zat er toen zélf ook, want ik maakte altijd die reportage, hahaha.”
B: “Je hebt het over het ‘kindeke’. Maar dat speelt pas rond Kerstmis, dan wordt ie geboren. Het is nu Pasen! Dan spijkeren ze hem aan het kruis en gaat ie dood. Daarna staat ie weer okselfris op.”
Ik: “Ja da’s waar ook, die twee haal ik altijd door elkaar. Misschien wel expres. Ik ben in een atheïstisch gezin opgegroeid, hè! Mijn vader zat altijd te vloeken op de kerk. Pasen gaat toch ook over die vent die tot leven wordt gewekt, Lazarus? Speaking of which, zullen we even een paar beugelbiertjes open knallen?”
B: “Welja, laat maar doorkomen. Man, man, man, daar zit ik dan met al mijn geld en m’n mislukte plannen.”
Ik: “Hoe bedoel je?”
B: “Ik wilde met Barend en Gijs een paar maanden dwars door Amerika gaan rijden op een Harley Davidson. Beetje easy rider spelen, weet je wel. Lijkt me fantastisch. Zij gaan volgende week weg, ik kan wel janken.”
Ik: “Jeetje, wat een ellende. Maar ja, er is één troost, jij gaat lekker naar het Clarity Proces. Weet je Bert. Wij zijn eigenlijk twee gefrustreerde kneuzen met een midlife crisis zo groot als morgen de hele dag.”
B: Zeg dat wel, jochie, proost!”
Ik: “Proost man! Prettig Pasen. Enne, bedank voor die bloeme..”
JAAP VAN DEURZEN