‘Hallo honneponnetje, van me. Heeft mijn lieve mannetje lekker gewerkt vandaag? Kom jij eens bij je Blondje. Dan ga ik even jouw schoentjes uittrekken. Kan ik al een biertje inschenken, of zal ik eerst je schouders masseren? Natuurlijk heb ik twee harinkjes voor je gehaald, dikke beer. Wil je er een lekker koud korenwijntje bij? Ga zitten, kontje. Hoe laat wil je eten? Half zeven? Komt in orde, poepieloep!’*
*Bovenstaand citaat is fictief en een product van wensdenken. Ik droom ervan om ooit zo thuis te worden onthaald. (Idealiter heeft Blond dan ook mijn favoriete krant tussen haar tanden.)
In mijn droom is ze op dat moment een dienstbaar tradwive. (Dat is een afkorting van traditional wive.) Een traditionele huisvrouw dus, die als een blij ei ons pand poetst, de boodschappen doet, voortreffelijke maaltijden kookt, nooit zeurt en mij op alle vlakken verwent. De godganse dag rent ze in een sexy schortje door het huis en neuriet: ‘Ik ben zó blij, zó blij!’ Als ik binnenkom is ons ‘huisje weltevree’ aan kant en is de tafel gedekt. Alle kassabonnetjes van de aankopen van die dag liggen ter controle op de salontafel. Goed bezig, meisje!
Mannen, dat is toch een sprookje? Welke farizeeër steekt nu zijn vinger op en zegt: ‘Welnee, ik wil per se een hardwerkende carrièrevrouw die zich zeven dagen per week helemaal uit de naad werkt en tegelijkertijd drie kinderen opvoedt. Bij thuiskomst pleurt ze een kant-en-klare maaltijd in de magnetron en brengt daarna de kids naar bed. Na het stofzuigen, strijkt ze alle overhemden. Aan het eind van de avond bereidt ze zich voor op die ó zo belangrijke vergadering van de volgende dag en dondert rond twee uur ’s nachts hondsmoe de mand in. Kaat Kordaat houdt alle ballen hoog….hoewel..
Het leven van de klassieke huisvrouw heeft dan misschien wel voordelen. Dat schijnen steeds meer jonge vrouwen zich te realiseren. Tenminste, als ik de berichten op sociale media mag geloven. De opkomst en groei van de tradwives-beweging lijkt een feit. Wijlen Pim Fortuyn was zijn tijd misschien wel ver vooruit toen hij in maart 2002 tegen de klierende verslaggeefster Wouke van Scherrenburg riep: ‘Ach mevrouwtje, ga lekker naar huis, koken, veel beter!’ Die heerlijke Juffrouw Ooievaar van de Haagse journalistiek stond voor het eerst met een mond vol kronen, maar schreef wel geschiedenis.
De anonieme schrijvers van het boekje: ‘Tips van Oma’ waren Fortuyn al voorgegaan. De teksten in het literaire meesterwerkje liegen er niet om:
‘Een goede huisvrouw koestert oprechte liefde jegens haar man. Zij tracht op alle mogelijke wijzen hem het leven aangenaam te maken en zijne zorgen te verlichten. Zij is onbaatzuchtig. Gaarne onderdrukt zij haar eigen wensen om die van haar man te volbrengen. De huisvrouw heeft het huiselijk geluk in handen. Zij is op de eerste plaats geroepen om een gelukkig huisgezin te vormen. Wanneer zij haar plichten van echtgenote, huisvrouw en moeder goed kent en die steeds in beoefening brengt, dan alleen kan er van huiselijk geluk sprake zijn.’
Waar blijft de tijd? Vrouwen zouden aan het eind van de negentiende eeuw op 31 december nog door de knieën zijn gegaan voor hun echtgenoten om vergiffenis te vragen voor alle fouten die ze dat jaar hadden gemaakt. Als je Blond dat laat doen, ben je in februari nog bezig. Helaas is die prachtige traditie teloorgegaan. De enige die hier knielt ben ik als ik om een tweede borrel smeek. Maar het kán dus anders.
Neem de Amerikaanse Estee Williams (25) uit Richmond. Die heeft besloten om zich thuis volledig aan haar echtgenoot te wijden. Haar man Connor (23) is elektricien en kostwinner. Estee zegt een eenvoudig leven te leiden en zich op een ‘gezonde Bijbelse manier’ aan haar echtgenoot te hebben onderworpen. Ik hoor de mannenbroeders in Tholen en Staphorst nu virtueel juichen. Ook zij zien de vrouw het liefst achter het aanrecht.
Estee ziet in haar jeugd haar hardwerkende moeder als een uitgewoond sloofje door het huis rennen en zegt tegen zichzelf: “Dit zal mij nooit gebeuren!” Ze stopt met haar studie en besluit om het anders aan te pakken. De aantrekkelijke blondine meet zich een Marilyn Monroe bobkapsel aan en kleedt zich in ruimvallende vijftiger jaren jurkjes met een diep decolleté. Al pannen rammelend documenteert ze haar gezapig leventje op TikTok. Het wordt een gigantisch succes. Binnen korte tijd heeft ze 83.000 volgers. De vele fans bewonderen haar, maar ze krijgt ook bakken kritiek over zich heen. Volgens feministen zou ze bezig zijn om de klok zeventig jaar terug te draaien wat vrouwenrechten betreft. Sommigen noemen haar een extreemrechtse tuthola, maar daar wil Estee absoluut niet mee worden geassocieerd. Ophef genoeg dus.
Blond, die mijn eindredacteur is, leest dit stukje en kijkt me vernietigend aan en blaft: “Hé gannef, vind jij het leuk om vrouwen zo voor schut te zetten? Zet die vuilniszakken buiten en haal bij Appelkoontje een tros tasty tomaten en bij Appie een pak volle melk. Wegwezen en snel! Capice?” Mijn droom spat als een zeepbel uit elkaar.
JAAP VAN DEURZEN
