Ik ben een man in bonis. Afgelopen dinsdag ben ik 27 jaar geworden en u heeft me overladen met felicitaties. Ik vind dat zó lief! Velen wensen mij nog talloze tonnetjes haring toe en stuwmeren korenwijn om mijn zilte vrindjes mee weg te spoelen. Proost!
Natuurlijk heeft u de tikfout in regel één allang gezien. U bent Gekke Gerritje niet. Sorry hoor, maar de wens om weer 27 te zijn, was héél even de vader van de gedachte. Hoewel 27 natuurlijk een beladen getal is. Sommige sterren zijn ooit op die leeftijd omgevallen. Denk aan gitaarvirtuoos Jimi Hendrix, zanger Jim Morrison en schreeuwlelijkerds als Kurt Cobain, Janis Joplin, en Amy Winehouse. Ik speel zelf ook gitaar en kweel op bruiloften en partijen. Ik houd van een borrel en een paracetemolletje op zijn tijd, dus het had zomaar anders kunnen lopen…. Mij niet gezien in die Forever 27 Club.
Blond kijkt me hoofdschuddend aan en zegt: “Waarom zet je jezelf nou altijd zo te kakken, Kont? Waarom accepteer je niet gewoon wie je bent? Kijk eens in de spiegel, zie jij daar een jonge god van 27?” Neen, ik schrik me rot. Ik kijk naar een bolle, grijze man, die na een trits minuscule operaties weer redelijk in elkaar is geschroefd. Ik heb een stalen knie, een gebroken sleutelbeen, een herstelde navel, jubeltenen en een jeneverneus. Ik ben gerenoveerd erfgoed uit de vorige eeuw. Mijn vriend Sjaak schrijft: ‘Nog zo kwiek als een jonge hond, maar de jaren tellen en je merkt er niks van.” Ik zou deze wijsgeer graag willen nomineren voor een Nobelprijs. Ik draai het getal 27 maar weer om. Wel zo realistisch. Waar maak ik me druk om? Ik ben zo fit als een adolescente antiloop. Je kunt kokosnoten op mijn dijbenen breken. De Japanners zeggen: ‘Je bent zo oud als je ruggengraat!’ Dat klopt, want dat gerepareerde graatje van mij voelt aan als die van een zevenentwintigjarige atleet.
“De zeventiger van nu is eigenlijk de zestiger van vroeger,” beweert hoogleraar Vitaliteit David van Bodegom, van het Leids Universitair Medisch Centrum. Uit onderzoek blijkt dat de gemiddelde 70-plusser de afgelopen twintig jaar steeds fitter is geworden. Waarvan acte. Vrouwen leven langer dan mannen, maar wel met meer lichamelijke kwalen. Hoe dat precies komt, weet geen mens.
‘Vroegah’ was écht alles anders. Ik zie een kwart eeuw geleden mijn buurman van 58 nog de trap op strompelen naar driehoog. Het lijkt alsof hij zonder zuurstof bezig is aan de beklimming van de bergtop K2 in de Karakoram. Bovengekomen gaat hij direct een paar uur aan de beademing. Het gekke is dat hij met die slangen in zijn neus gelijk een peuk opsteekt. “Joh, het is het enige dat ik nog heb na de dood van Greet,” jengelt hij quasi verdrietig. We zijn op de verdieping boven hem als de dood dat die zuurstofflessen een keer ontploffen. Maar het komt goed, hij sterft op zijn 59ste.
De gemiddelde levensverwachting voor mannen ligt inmiddels veel hoger. Maar reken je niet rijk. Het feit dat onze senioren langer fit zijn, betekent niet dat we met zijn allen gezonder zijn gaan leven. Eerder het omgekeerde. David van Bodegom: “De huidige generatie ouderen is één van de meest ongezonde die we ooit hebben gehad. Mensen zijn méér gaan roken en drinken. Ze eten ongezonder en bewegen veel te weinig.” Volgens TNO zitten we gemiddeld 8,7 uur per dag op onze krent te wachten op een hartinfarct.
Omdat we het economisch zo goed doen, hebben we wel een uitstekend zorgstelsel en worden we elke keer weer bijtijds opgelapt. We worden tegenwoordig zeker tien jaar ouder dan vroeger. Of dat zo blijft is de grote vraag, want ons rariteitenkabinet is inmiddels flink aan het bezuinigen op die puike zorg. Op korte termijn komen we een kwart miljoen verpleegkundigen tekort. Maar daar liggen Schoof cum suis niet wakker van. Wie dan leeft, wie dan zorgt, ja toch?
Minister van Volksgezondheid Fleurtje Agema schrok zich wel een rolberoerte toen haar baas ‘Blonde Bliksem’ zonder enig overleg de kluis kraakte op haar departement. Het geld om verpleegkundigen op te leiden was ineens foetsie. Geerts’ sloofje kon wel janken en kondigde aan ergens anders op zoek te gaan naar ‘financiële ruimte’. Fleur heeft volgens mij het hart wel op de goede plaats. Ze wordt ongetwijfeld een keer uitgeroepen tot de ‘Florence Nightingale’ van de Lage Landen. Weet u nog, dat vrouwtje met de lamp, die de grondlegger was van de moderne verpleegkunde? Met een olielampje deed ze de ronde in een Turks ziekenhuis waar Britse soldaten lagen die tegen de Russen hadden gevochten in de Krimoorlog.
Bewakers van het ministerie op het Parnassusplein in Den Haag zagen de laatste dagen ’s nachts geregeld een waxinelichtje flakkeren achter de ramen. Dat was Fleur-Floor, die op zoek was naar 165 miljoen voor onze zustertjes. Gelukkig kwam een meerderheid in de Tweede Kamer bij zinnen en ging die bezuiniging niet door. Ze is nu op jacht naar de rest van het door Blondie geklauwde budget. Zwaai maar even naar boven als u haar wanhopig ziet ronddolen.
JAAP VAN DEURZEN