‘Elk nadeel heb z’n voordeel,’ filosofeerde oud-Feyenoord speler Johan Cruijff ooit. Nadeel: Het is voor restauranthouders een verschrikking dat ze met de kerst moeten sluiten. Dat gun je niemand. Ook wíj́ zouden uit eten gaan en zitten nu thuis met een opgewarmde hap zuurkool met Maggi. Met kerst weigert Blond pertinent om met pannen te rammelen.
Voordeel: Ik ben blij dat ik alle nonsens-teksten op die malle menukaarten niet hoef te lezen. ‘s Lands gesjeesde dichters schieten in de kerstperiode als zombies uit de grond. Ik voel me altijd een beetje in de maling genomen als ik die op hol geslagen hersenspinsels lees van de ‘keukenbrigades’. Lul in vredesnaam normaal! Schrijf iets in de trant van:
“Vanavond hebben we stoofvlees met aardappelen, vette jus en appelmoes. Als toetje hebben we vlaflip.’ Je weet gelijk waar je aan toe bent. Toen we vorig jaar ‘op chique’ gingen lepelde de ober de ene na de andere bombastische tekst op:
‘U kunt kiezen uit onze mosselen op een bedje van quinoa, geserveerd met groene asperges en aardappelpuree met een gewaagde twist. (???) De salade van paddenstoelen is afgeblust met rozenazijn en rozensiroop. Een alternatief is onze mabré van ossenworst en eendenlever met gefermenteerde bospeen en ijs van piccalilly? Of natuurlijk onze kreeft met kikkerbil gepaneerd in hamkaas-chips, wortel, pompoen, duindoornbes en saus van kreeft geparfumeerd met sinaasappel!’
Mijn fantasie wordt er wél pervers door geprikkeld. Balorig fluister ik op zo’n moment in Blonds’ oor:
‘Het geheel wordt overgoten met linksdraaiende urine van een zwangere Mongoolse geit. De puree is speciaal voor de kerst gelardeerd met een toefje uitwerpselen van een overspannen Spaanse poedel! Dat is natuurlijk die ‘gewaagde twist’ waar ze het over hebben! Magistraal! Verse poedelpoep!’
Ik vind die woordspelletjes wel geestig, maar Blond schaamt zich rot. Ze weet niet waar ze het zoeken moet, zeker niet als ik ook nog eens ga zitten ginnegappen om mijn eigen foute grappen. Ze wuift verontschuldigend naar de bediening, en zegt dat ik het raaskallen tot een hogere kunst heb verheven.
Zwijgend wijs ik dan met mijn duim naar haar handtasje op de grond. Het is een duidelijk dreigement: Toetje la bas, meisje, anders nagel ik je aan de culinaire schandpaal! In die tas heeft ze het, in zilverfolie verpakte flesje Maggi verstopt. Het verslaafde kreng kan namelijk niet zónder dat zwarte bocht, maar ze durft er in sterrenrestaurants nooit om te vragen. Volkomen terecht, zou ik zeggen.
Let wel, we moeten dan nog een wijn uitkiezen. Ook die theatrale teksten vind ik moeilijk te pruimen: ‘De Mourvèdre brengt essentiële aroma’s van kruiden over, met hints van volwassen zwart fruit om een smaak van geavanceerde rijpheid te creëren……’ Volwassen zwart fruit? Geavanceerde rijpheid? Het lijkt wel een slechte pornofilm uit de jaren zeventig.
Vóórdat zo’n sommelier begint laat ik zien dat ik op ‘vinologisch’ gebied niet van de straat ben. Ik schud pardoes een tekst van Plutarchus uit mijn mouw: “Wijn is onder de dranken de nuttigste, onder de medicijnen de lekkerste en onder de voedingsmiddelen de aangenaamste! Wat ik je brom. Wat zeg jij, garçon?’
Meestal staart zo’n jongen me dan glazig aan, knikt beleefd en haalt de schouders op. Zijn blik dwaalt over de volle zaal. Hij zucht subtiel en prevelt in zichzelf: ‘Mijn god, we hebben weer een randdebiel in huis.’ Als hij aanstalten maakt om zijn eigen riedel af te steken gooi ik er fluks nog een citaat van Simon Carmiggelt tegenaan: ‘De bijbel zegt: ‘Drink uw wijn van ganser harte’. Maar het tempo staat er nooit bij!’ Lachen, toch? Die mag je zo van me pikken, hoor!’ zeg ik ruimhartig.
Blond schudt haar hoofd en kreunt hoorbaar, ze weet dat het hek nu van de dam is. Bij wijze van tijdwinst besluit ze zelf met de gebruikelijke apotheose te komen en declameert: ‘Er zit meer filosofie in een fles wijn dan in alle boeken.’ Sorry, meneer, hij is de leukste thuis, ik ken het hele repertoire uit mijn hoofd. Volgens mij zit er meer snot in zijn bol dan hersens. Schenk die wijn maar in, anders wordt ie zuur.’
En zo rommelden we ons altijd gezellig door die exotische kerstmaaltijden. Maar nu dus even niet en dat is toch wel een gemis.
JAAP VAN DEURZEN