Jaap van Deurzen

SPREKER /  MEDIATRAINER /  DAGVOORZITTER.

Loekie & Leeuw

sep 19, 2021

“Ga jij maar lekker Loekie kijken, dan zet ik vast koffie, oké?” Zoiets zeg je normaal niet tegen een man van vierenzeventig. Tegen Henk deden we dat wel. Regelmatig kwam hij op visite. Hij at dan een Weesper mop en dronk zwijgend zijn bakkie. Onze gesprekken werden in de loop van de tijd steeds korter. ‘Hoe gaat ie Henk?’ ‘Goed.’ ‘Wat ga je doen?’ ‘Niks.’ ‘Moet je nog naar de markt?’ ‘Straks, makreel halen.’ Einde gesprek. 

Henk beleefde niets en als hij dat wel deed kon hij het zich niet meer herinneren. We waren dol op Henk, die we leerden kennen toen alles nog goed was met hem. Inmiddels is hij gestorven. In zijn verwarde jaren werd hij een grote fan van Loekie de Leeuw. De stuntelige pop was tussen 1972 en 2004 in korte animatiefilmpjes te zien tussen de STER-reclamespotjes. Ik monteerde een paar fragmenten voor hem achter elkaar. De onbehouwen leeuw vulde het vacuüm op in onze conversaties. Henk genoot als hij de brokkenpiloot voor de zoveelste keer een spiegel in gruzelementen zag slaan. “Asjemenou!” fluisterde hij dan glimlachend als eerste.  

Ik moet aan hem denken omdat Loekie alweer een tijdje op de treurbuis is. Vanwege kostenbesparingen verdween hij namelijk op een gegeven moment uit beeld. Na een actie van twee radio-dj’s kwam hij eenmalig terug op 30 januari 2019.  Dat sloeg blijkbaar aan, want de nepleeuw is weer dagelijks te zien op tv en klunst er lustig op los.  

De pauzekat heeft op de een of andere manier altijd bijgedragen aan onze huisvrede. Mijn zoons waren gek op hem. Telkens wanneer hij in beeld verscheen begonnen ze te klappen. Zeker mijn oudste spruit was niet meer te houden zodra Loek aan het blunderen sloeg. We zetten hem al ver voor zessen ‘s avonds op zijn luier voor een zwart scherm en gilden als geesteszieken: “Loekie komt, Loekie leuk!” We dansten er een horlepiepje bij. Het leek alsof we zwaar gedrogeerd de Messias binnenhaalden. Achteraf zijn we blij dat de buren niks doorhadden, anders waren we in een inrichting beland. 

Ons manische theaterstukje diende wel een hoger doel. Zoon sr. was namelijk een slechte eter. Zijn culinaire interesse was non-existent. Het voederuur was uitgegroeid tot een omslachtig ritueel.

Op een gegeven moment overwogen we om Zuidwesters op te zetten tijdens het toedienen van zijn melige brokken. Hij had er namelijk een handje van om het aangeboden voedsel na vermaling weer als een tuinsproeier retour te spuiten. Constant zat je kapsel onder klonterige kindergranen. 

Zodra we de kans kregen besteedden we het voederen heel graag uit aan derden en gingen er dan even rustig voor zitten. “Nou, hij heeft wel een willetje, hoor!’ riep een vriend ooit, terwijl hij een lepeltje pap uit zijn oor viste na een spontane poging. 

‘Ome’ Wim was ook zo’n vrijwilliger. Samen met Leo vormde hij een hecht homopaar. Leo droeg het haar in korte stekels en had een kek ringbaardje. Boze tongen beweerden dat hij thuis in een strakke leren broek liep, waarvan de kontpartij was weggeknipt, waardoor je zijn harige billen kon zien. Leo had niks met kinderen. ‘Leuk’ zei hij na een korte blik op de pasgeborene in de wieg, alsof hij naar een afgeprijsde pot houtlak keek. Wim was zijn feminiene tegenhanger. Hij had sierlijke manen waarvan ik de echtheid altijd heb betwijfeld. Zijn kronen stonden als spierwitte neonbuizen op zijn lip. ‘Ik ben dól op kinderen,’ tetterde hij met zijn hoge kopstem. Om de haverklap plukte hij mijn zoon uit bed. De liefde was wederzijds. Op een dag pakte het manneke zijn hoofd stevig tussen zijn handjes, tuitte zijn lippen en zoog zich als een zuignap aan Wims’ weke wang vast. Dat deed blijkbaar pijn want hij trok zich met een wilde beweging terug. Pas toen liet dat toupetje los. Exit Leo en Wim.     

Loekie, de leeuw zonder piemel of ballen, kwam vervolgens in beeld. De genderdiscussie boeide ons niet, wij zagen Loek vooral als een vehikel om ons kind voor een hongerdood te behoeden. Want op het moment suprême van Loekie’s verschijning konden we zoonlief zelfs varkensmest serveren. Hij zou het niet eens hebben geproefd. De wederopstanding van Loekie de Leeuw is daarom een feest der herkenning. Dank!

JAAP VAN DEURZEN