Hallo mannen, hebben jullie afgelopen dinsdag 19 november ook zo genoten van Internationale Mannendag? Hoezo, vergeten? Hoe kan dat nou? Het is verdomme een eerbetoon aan de offers en prestaties van kerels over de hele wereld. Dat feest wordt in tachtig landen gevierd en bestaat dit jaar precies een kwart eeuw. Oké, ik weet wel dat er altijd een beetje lacherig over wordt gedaan. Bij mij thuis ook. Maar bijdehand als ik ben, begin ik al drie dagen van te voren over het belangrijke evenement en debiteer voor Blond alvast een paar wijsheden: “Weet je dat mannen het héél moeilijk hebben! Ze plegen vaker zelfmoord dan vrouwen en krijgen per definitie meer hartaanvallen. En er is nog veel meer kommer en kwel. Dus wij verdienen wel een feestje, zou ik zeggen.”
Ze kijkt me meewarig aan en schudt het hoofd en zegt:
“In huize Blond vier jij elke dag Nationale Mannendag, Japie. Je voert in dit huis geen flikker uit en je natje en je droogje staan altijd voor je klaar, Kont. En als jij doorgaat met dat stomme spinning ontploft jouw hart inderdaad wel een keertje. Dat heb ik al zeventig keer gezegd, dus stop met die onzin en ga rustig schaken of zo.”
Ze refereert aan mijn nieuwe verslaving: spinning. In een gymzaaltje in Weesp zit ik twee keer per week, samen met een grote groep vrouwen in strak zittende lycrapakjes, op een fiets die nergens heen gaat. We worden door de sympathieke maniak en instructeur Jim opgejut om een uur lang al fietsend onze hartslag maximaal op te voeren. Cardiotraining noemen ze dat. Mijn hart zit soms letterlijk in mijn strot. Ik hoor de echo van Jim’s stem vaak in mijn nachtmerries: “Houd vol! Lekker hoor!” Natuurlijk ben ik veel te oud voor die flauwekul, maar ik vind het heerlijk. “Daar hangt de AED,* Jaap,” zegt Jim geruststellend als ik me inschrijf bij zijn sportschool Jim’s Gym.
Tot zover de Internationale Mannendag. Balsturig blijf ik tot elf uur op mijn nest liggen in afwachting van een ontbijtje op bed. Maar mevrouw zit al in de trein naar Hilversum. Ze gaat op zoek naar nieuwe naaldhakken en wil de wereldwijde hysterie van Black Friday vóór zijn. Geef haar eens ongelijk.
Toch blijf ik denken aan al die mannen met problemen. Zoals de Israëlische premier Bibi Netanyahu die door het Internationale Strafhof in Den Haag vogelvrij is verklaard. Hij is aangeklaagd voor oorlogsmisdrijven. Als hij in een vlaag van verstandsverbijstering besluit om in onze polder te landen, zal hij gelijk worden gearresteerd. Dat heeft onze minister van Buitenlandse Zaken Veldkamp manhaftig geroepen. Terecht natuurlijk, want los van alle juridische verplichtingen ligt dat strafhof in ons land en het zou dan wel héél mal zijn om de fatwa’s van de hooggeleerde aanklagers niet uit te voeren.
De koene NSC-kabouter Casper Cornelis Johannes Veldkamp staat zijn mannetje. Hij mag wél gelijk zijn retourtje naar Tel Aviv verscheuren. Hij wordt namelijk stante pede tot persona non grata verklaard door de boze Israëliërs. De Amerikaanse malloot Tom Cotton maakt het nog bonter. De republikeinse senator en enthousiaste Trump aanhanger dreigt Den Haag te invaderen als zijn ‘vriend’ Bibi hier eventueel in de bajes wordt gegooid. Het zijn horrorscenario’s waar Blond dan weer wél wakker van kan liggen.
Ze dwingt me om een ander onderwerp aan te snijden: “Heb je dat verhaal nog gelezen van die Pindapoes?” vraagt ze licht hysterisch lachend met overslaande stem. We zijn weer terug bij het échte nieuws. In Nieuwendijk in de Hoeksche Waard komt deze week een zwerfkater in zware problemen. Gulzig steekt het beest zijn harses in een plastic potje pindakaas dat hij uit een vuilniszak heeft gevist. Daar zit nog een restantje pindapoep in en dat wil hij eruit likken. Ik zei het al, mannen hebben het vaak moeilijk, want het dier krijgt zijn kop niet meer uit dat potje en wandelt als een feline alien door de straten van Nieuwendijk.
Daar schrikken ze zich rot. Het hele dorp is in rep en roer. Ik denk gelijk aan een Dik Trom-verhaal uit de kinderboeken van Cornelis Johannes Kieviet. Ik zie zo’n moddervette veldwachter voor me in een donker uniform en een martiale zwarte snor. Hij verdenkt de kwajongen Dik Trom ervan de kat in deze precaire situatie te hebben gebracht en vliegt achter de bolle boef aan. Maar de obese goeierd wil de kat juist redden. En er is haast bij, want geen mens weet of het dier nog kan ademhalen, laat staan eten of drinken. Het gestreste beest is de wei ingevlogen en neemt de hele bevolking op sleeptouw. Zoals altijd komt het goed. Ook in Nieuwendijk. Dorpsbewoner Rob heeft de kater met een schepnet gevangen en met kunst-en vliegwerk wrikt buurvrouw Erika het potje van zijn kattenkop. Bevrijd van zijn last vliegt de vrijbuiter direct de wijde polder weer in. De rust keert terug in de Hoeksche Waard. De leden van de fanfare staan op het punt om te gaan oefenen in het dorpshuis.
JAAP VAN DEURZEN
(*Automatische Externe Defibrillator)