‘I want to be loved by you, poep poep pidoe!’
Ik wil dat je van me houdt! De blonde vamp Marilyn Monroe kan het wel van de daken schreeuwen. Ondanks de roedel geile saters die constant om haar heen danst wil het maar niet lukken met de liefde. Een honkballer, een schrijver, een president en een minister bezoeken haar bedstee, maar het zijn geen blijvertjes.
Norma Jeane Mortensen Baker, alias Marilyn Monroe, is deze maand zestig jaar dood. Nog steeds spreekt ze tot de verbeelding. Zeker na het verschijnen van de Netflix-film: The Mystery of Marilyn Monroe: The Unheard Tapes.
Mijn fascinatie begint al eerder als mijn ome Frans het o zo kuise blootblaadje De Lach openslaat. (Daar is dat verdomde blaadje weer) Ik kijk mee over de rand van zijn stoel en zie een foto van Marilyn Monroe in een strakke bikini. Wellustig leunt ze naar voren en etaleert haar voluptueuze lichaam voor de fotografen. ‘Je mond hangt open, Frans, d’r loopt nog net geen kwijl uit,’ schreeuwt mijn tante Roos boos als ze stiekem achter onze stoel loopt. Ik begrijp er niks van. Op een andere foto poseert Marilyn met haar fameuze echtgenoot, honkballer Joe Demaggio. De man kan misschien lekker ballen, maar hij heeft de uitstraling van een eikenprocessierups. Het huwelijk met Demaggio duurt negen maanden. De volgende saaie slak dient zich alweer aan, toneelschrijver Arthur Miller. Ook dat huwelijk loopt stuk.
Op die noodlottige augustusdag in 1962 komt er opeens definitief een eind aan Marilyns liefdesverdriet. Politieman Jack Clemmons ligt lui met zijn benen op tafel als de telefoon gaat. Hij hoort de opgewonden stem van Marilyns psychiater Ralph Greenson die schreeuwt:
’Marilyn Monroe is dood. Ze heeft net zelfmoord gepleegd!’ De doodsoorzaak is een medicijnvergiftiging. Volgens de toxicoloog zou je met de hoeveelheid gif in haar lichaam ook een sextet nijlpaarden om zeep kunnen helpen. Is ze dan vermoord? Het is de opmaat voor een serie geruchten waar de complotdenkers van nu een puntje aan kunnen zuigen. Het verhaal gaat dat president John F. Kennedy en zijn broertje Bobby, die allebei een affaire met haar hebben, niets meer met haar te maken willen hebben. Bobby’s vermeende belofte om zijn vrouw te verlaten en met Marilyn te trouwen wordt niet vervuld. De reputatie van de Kennedyfamilie is blijkbaar belangrijker dan de gevoelens van een getroebleerd blondje. Ze is er kapot van.
Twee maanden eerder staat Marilyn Monroe nog in het kollossale theater Madison Square Garden en zingt zwoel president Kennedy toe: ‘Happy birthday, mister president!’ Ze is gekleed in een schitterende jurk die bezaaid is met 6000 glinsterende kristalletjes. Het is een creatie van modeontwerper Jean Louis. De huidkleurige stof zit zo strak om haar heen dat het vanuit de verte lijkt alsof ze in haar nakie op het podium staat. Het wordt een legendarisch optreden. De echtgenote van de president, Jackie Kennedy, die waarschijnlijk van de affaire afweet, schittert door afwezigheid. Na de ceremonie verdwijnen de twee naar de hotelsuite; waarschijnlijk voor een presidentieel potje vrij worstelen.
De jurk, die miljoenen waard is, belandt in het museum. Realityster Kim Kardashian leent hem in mei dit jaar voor het zogenoemde Met Gala, een festijn waar geld wordt ingezameld voor goede doelen. Kim Kardashian valt voor de gelegenheid zeven kilo af. Ze heeft alleen geen rekening gehouden met haar grote ronde billen. Volgens cynische experts hebben die de afmetingen van een duozit met zweefzadel van een Berini-brommer. De jurk moet van achteren met touwtjes bij elkaar worden gehouden. Boze tongen beweren dat het iconische kledingstuk is beschadigd. Modeontwerpers noemen het heiligschennis. Die jurk behoort toe aan Marilyn Monroe en niemand anders. Waar gaat dit over?
De belangrijkste vraag is: Wat maakt Marilyn Monroe nou eigenlijk zó speciaal dat we het 60 jaar na haar dood nog steeds over haar hebben? Was het haar kwetsbaarheid à la prinses Diana? Haar gespeelde naïviteit? Haar van het filmdoek druipende sensualiteit? Het raadsel rond haar dood? Wie het weet mag het zeggen. Joe Demaggio legt zoals beloofd 20 jaar lang drie keer per week een bos verse rozen op haar graf. Het is in honkbaltermen een prachtig voorbeeld van touch base.
JAAP VAN DEURZEN