Komt u ze ook wel eens tegen? Van die bomen van kerels, die een beetje onbeholpen boodschappen doen met hun peuters? Je herkent ze aan het feit dat ze krampachtig die kinderhandjes beet blijven houden. ‘Niet loslaten, hè! Voor je het weet liggen ze geplet onder een vrachtwagen,’ heeft ma gezegd. ‘Komt goed. Ga jij maar genieten van je vrije weekend.” Want zo gaat dat in moderne gezinnen. Hij heeft met zijn maten gefietst in Limburg, nu is zij aan de beurt. Ze zit met haar hartsvriendin ergens op een terras. Ze heeft hem gevraagd of haar moeder misschien moet komen koken. Maar daar heeft hij geen zin in, want die kakelt dwars door voetbalwedstrijden heen.
Even voor de duidelijkheid, ik verzin dit ter plekke, hè, als ik bij de kaasboer zo’n prachtexemplaar zie binnenstappen. Hij heeft eeltige bouwvakkersknuisten. Het zijn van die kolenschoppen met rouwranden, waarmee hij ook zestien pvc-buizen in één keer kan optillen. Het is zo’n man die vijftig jaar geleden thuiskwam van zijn werk en schreeuwde: “Is het vreten klaar!?”
Nu ligt er een baby op zijn linker bicep. Met de rechterhand houdt hij een driejarige bengel beet met gegelde stekels en designer jeans waar hij totaal geen controle over heeft. De boender rukt zich los en zit binnen twee tellen tot aan zijn oksels in de bak met chocoladepinda’s. “Mag niet Teuntje!” brult hij, want we gaan weer richting retronamen. De man is gewend om over de herrie van heiende machines te schreeuwen, iedereen staat stijf. Hij hengelt het manneke als een guppy weer uit de pindabak. Bij het voorover bukken drupt een straaltje kleurloos kwijl uit de mond van de baby. Het meisje vertrekt het gezicht in een pijnlijke grimas. Blijkbaar staan de ivoren wachters voor de poort te dringen, en die wachten niet tot mams terug is van het terras.
Een verweerde, Ierse vrouw vertelde me ooit dat het krijgen van tanden dezelfde pijn veroorzaakt als het trekken van die tanden op latere leeftijd. Gezien de hoeveelheid speeksel die ze daarbij in mijn gezicht sproeide sprak ze uit ervaring. De baby staat op het punt om te gaan blèren. Iedereen houdt de adem in. Je komt voor kaas, niet voor gekrijs. Sommigen vergelijken dat gejank met het geluid van een tandartsboor, hoewel dat in dit geval prematuur is.
Terwijl de man zijn zoontje stevig tussen zijn knieën klemt plukt hij een speen uit zijn achterzak. Redding is nabij. Waar zou de mensheid zijn zonder deze rubberen neptepels? Het waren nota bene twee Duitse artsen die in 1949 de speen voor baby’s ontwikkelden om zo ‘op een gezonde en hygiënische manier in te spelen op de zuigbehoefte van boorlingen’ dicteert Wikipedia. De fopspeen wordt voorzien van een plastic schildje om te voorkomen dat de baby de rubbertepel inslikt en vervolgens de moord steekt. Ik vraag me af of de Teutoonse uitvinders nog een Nobelprijs hebben gekregen. Want de speen biedt soelaas, de speen stopt geweld, de speen is onmisbaar.
Mijn zoons zijn mijn beste vrienden, maar vroeger waren het ‘huilbaby’s. Wanhopig doopte ik hun speen stiekem in de korenwijn, maar dat pruimden die schreeuwlelijkerds niet. De krengen begonnen nog harder te schreeuwen. Moest ik die troep zelf opdrinken. Daarna stopte ik de speen in de suikerpot, en pleegde de eerste achterbakse aanval op hun melktandjes. Niets hielp. Op een gegeven moment overwoog ik zelfs om die babybekken helemaal dicht te kitten, maar dat ging me te ver. Het kwam goed.
Maar niet met de bouwvakkersbaby, want die spuugt de speen als een speer weer uit haar weke mond. Het vochtige rubber belandt in een bak met schimmelkaas. Oei!
Vaders die boodschappen doen met peuters, het lijkt soms een beetje op jongleren voor beginners. Het duurt ook uren. In elke winkel wordt gevraagd of die ‘kleintjes’ misschien nog ‘wat willen snoepen’. Ja hoor, dat willen de ‘kleintjes’ wel! Een plakje kaas, een plakje worst, een kadetje, een visfrietje, een handjevol smarties. Ik verbaas me erover dat die dreumesen niet massaal staan te kotsen op straat. De gulle gift wordt natuurlijk altijd gevolgd door die langgerekte klassieker: ‘En wat zeg je dan???’ Mooi hè, mannen, dat vaderschap? Jullie zijn mijn geëmancipeerde helden! Ik zeg: Moedig voorwaarts!
JAAP VAN DEURZEN