Marjon, een volle nicht van Blond, is een filantroop. Ze heeft een hart zo groot als het IJsselmeer. Bij tijd en wijle zet ze dat in voor de bejaarde medemens. Marjon heeft het commerciële Fingerspitzengefühl van een lepe beursgoeroe en ook een kien oog voor pr. Combineer al die eigenschappen en je krijgt een leuk feestje. Veertig eenzame ouderen worden afgelopen weekend uitgenodigd om een gratis Paasmaal te komen nuttigen in de omgetoverde garage van Marjons’ vriend Fred.
Fred is de sympathieke eigenaar van het autocleanings-bedrijf Autofer in Barendrecht. Als je daar je auto laat schoonmaken komt ie eruit als nieuw. Tot zover de reclame, dank u wel. O, wacht even, hij verkoopt ook nog betaalbare occasions. Of liever, dat doet Marjon, die elke koper het gevoel geeft dat hij blij mag zijn überhaupt een gebruikte koets van haar te mogen kopen. Meesterlijk! De bolides gaan als saucijzenbroodjes.
Marjon heeft het temperament van een volbloed Mustang. Fred heeft er zijn handen vol aan en zegt: ‘Wat ze in d’r kop heb, heb ze niet in d’r reet.’ (Rotterdamse vertaling van bekend spreekwoord) Marjons’ originele plan is een kerstdiner, maar dat gaat niet door omdat we nog midden in een coronagolf zitten. Je loopt dan de kans dat je de kwetsbare senioren al vóór het dessert ademloos kan wegrollen. Het wordt Pasen.
‘Attenoje! Wat zeggie me nou? Dertig euro? Ik wist godverredompje niet dat ik die auto moest kopen, zeg ik effe op z’n Rotterdams!’
Entree: Gerda (84). Ze klaagt over het exorbitante taxitarief tegen de Turkse chauffeur. Heerlijk mens. Ome Jan (92) is er ook. Hij heeft 37 jaar bij een scheepswerf gewerkt en beweert dat hij er een boek over kan schijven en begint ter plekke. Ik weet nu hoe de rekening van een scheepsreparatie in elkaar steekt. Prachtige vent!
Aan tafel!! De maaltijden en de drankjes zijn voor een klein deel gesponsord. Marjon heeft de lokale neringdoenden een scherp scheermes op hun strot gezet. Eén visschotel wordt betaald, de volgende twee zijn gratis. Ook de bakker, de slager en de groenteboer krijgen een offer they can’t refuse. Lang leve het goede doel! Alleen Troubadour Robert krijgt de volle mep. Het is een jolige Brabantse muzikant die zijn klassiekers kent.
Natuurlijk begint hij met de Feyenoord-hoogmis: ‘Hand in Hand Kameraden.’ Daarna gaat het Ketelbinkie, die zijn moeder op de kade niet durft te zoenen, met ‘een-twee-drie-in-godsnaam’ de majem in. Tergend traag glijden de advocaatjes naar binnen. Marjon is omringd door vrouwen van de gestampte pot. Het zijn hard rokende veertigers die niet moeilijk doen over een spuitje Botox of een paar neptieten. “Hallo Koos, ik leg effe me meloenen in je nek, het is toch allemaal lucht, hè’ blèrt Deb. Prachtige vrouw! Heerlijke humor. De vriendinnen rennen af en aan om de bejaarden een prettige paasmaaltijd voor te zetten. ‘Wilt u misschien een beetje Maggie?’ biedt Blond gedienstig aan, maar ze blijft een roepende in de woestijn.
De Troubadour houdt even een pauze en Marjon, die stiltes haat, roept: ‘Japie, kan jij even pingelen?’ Ik begin met een Nederlandse klassieker van Cornelis Vreeswijk: ‘De Haan en de Hen.’
‘Dames en heren hoort mij aan, hier is een liedje van een haan. Een hele grijze, een hele oude, hij kon lopen en hij kon niet kauwen…’
FOUT! Dit riekt naar leeftijdsdiscriminatie! Dat is geen slimme tekst voor tachtigplussers. De dames beginnen gelijk door me heen te beppen. Ik had het schelmenlied ook voor een leeg bushokje kunnen spelen. De respons zou hetzelfde geweest zijn. Geen grijskuif luistert. Daar sta ik, het zweet druipt van mijn snuit. Ik ben het kwijt! Ik probeer nog een liedje, maar dat komt óók niet binnen. Je kunt misschien leuke tillevisie-verhaaltjes vertellen maar laat dat zingen maar zitten, Jacobus, is de boodschap.
Gerda heeft zich enthousiast op Kees gestort. Hij is doofstom en heeft een gehoorapparaat zo groot als een transistorradio achter zijn linkeroor. Ze is in de wolken en zegt: ‘Ik heb hem net aan de haak geslagen. Heerlijk hè?! Hij hoort niks, dus kannie ook niet terug lullen.’ ‘Rosamunde!’ De beentjes gaan van de vloer, polonaise. Een paarse Paashaas rijdt het erf op met een ijskar. De zon schijnt. Marjon glundert. Volgend jaar weer.
JAAP VAN DEURZEN