I’m growing old.’ De 82-jarige zanger Tom Jones zet meteen de toon. In het halfduister is hij schuifelend het podium van de Ziggo Dome opgeslopen. Wat zullen we nou krijgen? Gaan we het over ouderdom hebben?
‘Mijn ogen worden doffer, mijn stem wordt zwakker, mijn zuchten worden dieper en ik loop langzamer. Tja, ik word oud..’
O jee, wordt dit de huize Zonnegloren-versie van die ooit zo fel begeerde, behaarde hunk met sixpack? Is dit de zwanenzang van de man die jaren geleden een middelgrote textielfabriek in Wales had kunnen beginnen? Ik denk even aan de talloze onderbroekjes die meer dan een halve eeuw lang op het podium worden gesmeten door oververhitte vrouwen. Want dit is een man van wie zanger Tom Waits ongetwijfeld zal zeggen: ‘This fucker has seen more pussy than a toiletseat.’
Een feit waar de viriele megaster Sir Thomas John Woodward, alias Tom Jones, overigens nooit een geheim van heeft gemaakt. Jazeker, hij heeft met honderden vrouwen seks gehad. De mijnwerkerszoon uit Wales is me er eentje. Toch blijft hij 59 jaar lang getrouwd met Melinda, zijn eerste en enige echtgenote. De depressieve huismus slaat hem bont en blauw als ze merkt dat hij weer eens is vreemdgegaan.’ Hij laat elk pak ransel gelaten over zich heen komen. ‘We hebben hetzelfde gevoel voor humor,’ zegt hij in zijn biografie. Linda Woodward blijft bij hem en rookt stug door. Ze krijgt longemfyseem en sterft op 75-jarige leeftijd aan longkanker. Ze laat Tom beloven dat hij na haar dood zal blijven doorzingen. En dat doet hij en hoe. Speciaal voor haar zingt hij het prachtige lied: I Won’t Crumble with You if You Fall.
Ik kijk op het grote scherm naar dat guitige, oude, ondeugende hoofd dat omringd is door grijze krulletjes. Ik zie die verbleekte hap zuurkool onder zijn kin. Afgezien van een bejaarde rockster zou hij ook met gemak de rol van een maffiabaas kunnen spelen. U weet wel, zo’n sympathieke boef met een gouden hart die je glimlachend vol lood schiet. Opeens begrijp ik de aantrekkingskracht van Tom Jones. Vrouwen vallen op foute mannen. Sexbomb! Sexbomb! You’re my Sexbomb!
Opeens is ie daar, die vertrouwde brute bariton klettert tegen mijn trommelvliezen. Joepie! Tom is terug! Het gemaal komt op stoom. Het lijkt alsof er in de krochten van dit muzikale museumstuk een puik functionerende, antieke blaasbalg wordt geactiveerd. Daar is die ó zo herkenbare, heerlijk schallende stem. Anderhalf uur lang komt het beest in Tom Jones niet meer tot bedaren. Waar haalt de man de lucht vandaan?
My, my my Delilah!
Het publiek wordt terug geslingerd in de tijd. Op de rij voor mij springt een lieve tante Pollewop plotseling omhoog. Ze heeft een pluizig permanentje en een gouden bril. Met haar armen hoog boven het hoofd deint ze mee op het ritme van de klassieker. Dit soort nummers willen de fans horen.
‘Weet je, ik doe er een paar en voor de rest bekijk je het maar,’ hoor ik Jones zeggen, ‘Met alle respect, ik ben verdomme Willeke Alberti niet.’ ‘Spiegelbeeld vertel eens even, ben ik net zo oud als jij?’
Nee, natuurlijk niet, mafkees. Tom gaat muzikaal met zijn tijd mee en heeft zich omringd met piepjonge rockers. De sologitarist lijkt net uit de luiers. De oude meester brengt in 2021 een spiksplinternieuw album uit: Surrounded by Time. Hij zingt er maar liefst zeven songs van. Het publiek luistert beleefd. Pollewop scheurt een plastic zak open en voedt haar vette man schijfjes paprikachips. “Ik houd meer van die oude nummers van hem,’ fluistert iemand in mijn oor. En jawel, daar is er weer één. De lichtjes op de mobiele telefoons gaan massaal aan bij de nostalgische klassieker: Green Green Grass of Home.
Pollewop slaakt een gilletje. Weer schieten die armen omhoog. De oranjekleurige chips vliegen door de lucht. Daarna volgt een swingend rocknummer. Vrouwlief Blond en ik stuiteren rock & rollend als skippyballen over de galerij. ‘I had one hell of a life,’ zingt Tom. Ik heb een heerlijk leven gehad! Ik geloof hem gelijk. Tot slot gooit hij alle registers open en knalt er als toegift nog een schitterende gospelsong uit. Wat een feest!
JAAP VAN DEURZEN