Valt die energiecrisis u koud op het dak? Sorry, ik ben ‘een dichter’ van de koude grond. Wacht, het kan nog erger: Die energiecrisis laat míj́ helemaal koud. Sterker nog, ik vind het een zegen. Ik heb me nog nooit zo senang gevoeld in mijn eigen hut. Er voltrekt zich een klein wonder in ons huis. Vrouwlief Blond blijft met haar tengels van de warmteregelaar af. Dat doet ze vanwege de hoogoplopende stookkosten. De thermostaat staat constant op standje 19. Als een blij ei dans ik pirouettetjes voor de spiegel, want ik ben een tevreden kouwe kikker.
Onze Zweedse energieleverancier is bezig om ons financieel de nek om te draaien. Dat moet je bij Blond niet flikken. Rillend, maar met rechte rug, banjert ze met dikke oorwarmers door het huis. Wel met zo’n gezicht van, zie mij eens lijden. Maar de Noordelingen zullen haar niet kleinkrijgen. Ik hoor haar vastberaden zeggen: ‘Joh, alles went, je kunt je er ook op kleden.’ Ik heb daarna een week lang verdwaasd door het pand gedwaald. Ik heb een lintje voor haar aangevraagd, het Ridder Grootkruis. Mijn onderbouwing is dat ze zich verdienstelijk maakt voor de maatschappij en het klimaat in het bijzonder. Hoe anders was de situatie twee jaar geleden, toen ik schreef:
‘Ik ben een slachtoffer van thermostaatterreur. Vrouwlief Blond en ik hebben verschillende ideeën over hoe warm het menselijk gezien mag zijn in onze woonkooi. Zij heeft de innerlijke thermostaat van een beerbaviaan en zou het liefst thuis woestijncactussen kweken. Ik neig, als halve Viking, naar een arctisch klimaat. We zijn nu verwikkeld in een huiselijke guerrillaoorlog. Bij het ingaan van de winter worden de aanvalsstellingen betrokken en is er een permanente staat van beleg rond de thermostaat.
We hullen ons in aangepaste gevechtstenues. Blond paradeert in een met bont bestikte parka en een wollen ijsmuts door het huis en ijlt de hele dag door: “Brrrr, koud, hè?” Ik flaneer in een felgekleurde, bermuda zwembroek door het vertrek. Het is psychologische oorlogsvoering. Blond doet er ’s avonds nog een schepje bovenop. Ze kruipt dan onder een wollen deken, die ze als een wigwam om zich heen drapeert. Haar gloeiendhete thee met gemberwortel serveer ik door de tentgleuf. Als een bibberend aapje accepteert ze het ondrinkbare bocht. Soms, als de ijsbloemen op haar lenzen staan, kan ze, in uiterste wanhoop, een snoekduik maken richting thermostaat.’
We hebben zo’n moderne thermostaat met een sensor. Je activeert hem met een zwaaiende handbeweging. Buren aan de overkant denken dat we malende zijn geworden. Die zien de hele dag door een mollige man in zwembroek naar de muur zwaaien. Daarna doet Blond het nog eens dunnetjes over, zij het met een hele andere bedoeling. De wind waait inmiddels uit een andere hoek. Oude bokken mogen dan wel stijve hoorns hebben, maar als je aan hun portemonnee komt, worden er bakens verzet en wordt er actie ondernomen. De thermostaat is nu staatsvijand nummer één. Als dieven in de nacht cirkelen we er behoedzaam omheen, alsof het rotding besmet is met lepra.
Een pizzabezorger die aanklopt met een Pizza Capricciososa slaat bijna steil achterover als Blond de deur opentrekt. Ze ziet er in haar dikke winterjas met harige capuchon uit als een mini-uitgave van de Yeti, u weet wel die verschrikkelijke primaat uit de Himalaya. De tiener laat van schrik de platte pizzadoos uit zijn fikken flikkeren en fluistert gesmoord: ‘Twaalf euro vijftig, mevrouw’. Ik heb na betaling zelden iemand zo snel op een brommertje zien springen.
Ik houd mijn hart vast voor de regeling rond het ‘prijs-plafond’. Misschien komen we daar wel voor in aanmerking. We krijgen dan een korting op onze energierekening. Die wordt betaald door het Kaag-dier. Dat kan mijn polaire feestje natuurlijk in één klap verzieken. Blonds angst om failliet te gaan, verdwijnt dan namelijk als sneeuw voor de zon. De temperatuur in de kamer zal vliegensvlug weer op ‘standje tropisch’ gaan. Maar er is hoop. Vanwege dat prijsplafond moet iedereen telefonisch zijn meterstand doorgeven. Onze Zweedse gasboer heeft één stagiaire beschikbaar gesteld om dat voor 400.000 klanten te noteren. Je komt er niet doorheen. De wachttijd is acht weken. Joepie! Tusind Tak Sverige!!
JAAP VAN DEURZEN
De doneerknop! Nieuwe ronden, nieuwe kansen. Maar waarom Van Deurzen? Zijn die donaties bestemd voor verwaarloosde wasbeertjes? Neen, sorry. Het is mijn nieuwe verdienmodel. Ik werk voor mezelf. Ik schrijf mijn vingertjes blauw voor de zondagse glimlach op uw lippen en wil dat verhaaltje niet achter een verplichte betaalknop zetten. Ik ben me er ook eentje.
NL80 BUNQ 2074 4964 00 of: Klik dan hier!