Ik heb een vreemde afwijking. Joh kerel, vertel eens wat nieuws, hoor ik u brommen. Terwijl Blond zich op een Portugees strand als een ingevet wentelteefje bruin braadt, lees ik onder een parasol het ene na het andere roddelblad. Ze liggen in stoffige stapels in ons gehuurde appartement. Ze zijn daar door de vorige vakantiegangers achtergelaten. Ik smul ervan. Ik ben me, zoals dat in de roddelliteratuur heet, ‘emotioneel aan het ontladen’ en ik schaam me er niet voor. Want weet u, roddelen is heel gezond. Dat beweren roedels internationale wetenschappers die ervoor doorgeleerd hebben.
‘Vocaal vlooien’ noemen ze het. Als twee apen daarmee bezig zijn, laten ze de anderen in de groep zien: wij hebben een bondje. Hetzelfde gebeurt als er roddelpraatjes worden uitgewisseld bij de koffieautomaat. Buiten de officiële verhoudingen om, ontstaan er allerlei relaties. Roddelen is volgens de experts een sociaal bindmiddel en zo oud als de holenmens.
Onze ‘sterren’ liggen er sowieso niet van wakker dat hun lief en leed wordt gedeeld in de bladen. Aandacht is aandacht. Er bestaat nu eenmaal niet zoiets als ‘slechte publiciteit.’ Je moet je blijkbaar pas zorgen gaan maken als je NIET meer in de Story staat. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk, Marco Borsato, Ali B. en Sywert van Lienden zitten ondergedoken, die hebben we al in tijden niet meer in het openbaar gezien.
De reguliere, ‘serieuze’ journalistiek heeft altijd, vaak ten onrechte, met een zeker dédain naar de roddeljournalistiek gekeken. Oud Story-hoofdredacteur Guido den Aantrekker verwoordt het zo: ‘Journalisten staan, zoals iedereen weet, stijf onderaan de betrouwbaarheids-ranking en als Story-journalist sta je nóg lager. Onder de pooiers, zeg maar.’ Het zal wel, maar het kan me even niks schelen.
Want hoe lekker is het om bijvoorbeeld alles te weten over André Hazes jr. en zijn moeder Monique, sorry, zijn vriendin. Ik ben gek op al die hoofdletters in de schreeuwende koppen. Ik vraag me wel af of de bladenmakers denken dat hun lezers debiel zijn of bijziend:
‘Kan ANDRÉ het VERTROUWEN terugwinnen?’ kopt Weekend.
Ach, die verslavingsgevoelige Dré-tje toch. Die heeft écht een aardje naar zijn vaartje. Op een gegeven moment snuift hij als een menselijke stofzuiger per dag acht gram cocaïne zijn kokkerd in en giet vervolgens twee flessen wodka door zijn strot. Tenminste, dat beweert hij zelf in een roddelblad. Dat is dan wel weer het mooie van al die achterklap, het zet alles in perspectief. Je gaat je eigen drankgebruik vergelijken met zijn verslavingen. Ik voel ik me gelijk een onschuldige koorknaap die zich wel eens vergrijpt aan een bekertje lauwe miswijn.
Op de achtergrond ziet André’s zonnebank-bruine moeder Rachel het allemaal met lede ogen aan. Ze heeft een pesthekel aan Monique. Rachel pruimt het leeftijdsverschil van zestien jaar met haar zoon niet. Ze verdenkt Monique ervan een grijpgrage, geldbeluste cougar te zijn. HEERLIJK!! U ziet het, ik heb mijn huiswerk gedaan. Ik zit kniediep in de materie. Rachel schrikt zich elke keer weer een rolberoerte als ze de roddelbladen openslaat:
‘INSIDERS WETEN HET ZEKER: ANDRÉ TROUWT MET MONIQUE’, roeptoetert het blad Party. Nou, vergeet het maar, gilt Andre’s rondborstige, ex-vriendin Sarah van Soelen. Ze heeft er weinig fiducie in en sist vals: ‘Oude sleutels openen geen nieuwe deuren.’’ WAT EEN INTENS GEMENE, MAGISTRALE TEKST! Hoe het drama afloopt weet ik niet, want de bladen gaan niet verder dan april 2022.
Ik weet nu wel welke liefdesbaby’s er inmiddels zijn geboren en wat een ‘verzoeningsvakantie’ is. Ik vind Caroline Tensens’ bad hair day aandoenlijk en Katja SCHUURMANS’ korte vakantie op Ibiza intrigeert me enorm. Ze is er om bij te komen van de scheiding met FREEK, want die heeft er FLINK in gehakt. Ik lig af en toe te stuiteren op dat strand. Want, wat denkt u van deze:
‘Weet Yvonne Jaspers dit? Boer zoekt vrouw-sterren krijgen BIZARRE SEKSVERZOEKEN.’ Boerin Annemiek BELAAGD door mannen met SEKSFOTO’S.
Ik begeef me nu even op heel glad ijs, want vrouwlief Blond is een groot fan van dit programma. Haal het niet in je malle hoofd om een aflevering een keer NIET op te nemen in haar afwezigheid. Maar dat terzijde. Boerin Annemiek, die op zoek is naar een bronstige boer, heeft net de twee kans makende kandidaten Jelte en Erik met een enkeltje op de trein gezet. Afgekeurd. Volgens roddelblad Weekend sturen zo’n zeshonderd mannen haar daarna direct een dickpic. Het lijkt potjandorie wel op een slagerij. Daar kan Marc Overmars nog een puntje aan zuigen. De mooie Mieke wordt er niet warm of koud van, hoewel één viespeuk wel over de schreef gaat. Hij zou de struise boerin een trits filmpjes hebben gestuurd waarin hij vastgebonden naakt op bed ligt. Annemiek: ‘Die man wilde met me afspreken en bood me 5000 euro. Niet zomaar een dickpic, dat was best heftig.’
Pfff. Ik heb er even genoeg van en concentreer me op de twee verdwaalde exemplaren van het blad HAPPINEZ, die ook op de stapel liggen. Even rust in de tent. Het tijdschrift richt zich op persoonlijke groei en spirituele ontwikkeling. Niks mis mee.
‘Puur en naakt: drie vrouwen over het vieren van hun lichaam.’
Het is alsof ik in een ander universum stap. Zo lees ik over de ontberingen van Brecht R. die na een heftige burnout haar heil heeft gevonden in tantraoefeningen. Schaterlachend poseert ze poedelnaakt voor de fotograaf en roept: ‘Tantra gaat over voluit stralen, leven en genieten!’ Dit is heel andere koek. Brecht heeft een tantrafestival in Zweden bezocht en zegt zich weer helemaal ‘thuis te voelen in haar lichaam’. Sterker nog, ze heeft haar lijf herontdekt en schrikt zich wezenloos. ‘In het begin kreeg ik bijna paniek aanvallen, omdat er ineens zoveel te voelen was.’ (???) Ik probeer me voor te stellen dat de hernieuwde kennismaking met haar enkels spectaculair moet zijn geweest. ‘Mijn lichaam voelde vervuld, het was alsof ik aankwam op een andere verdieping. Dit was next level’. Brecht belandt in het ‘penthouse’ van haar leven en ontwikkelt een passie voor het yoni-ei. ‘Wanneer ik het inbreng verbind ik me met iets dieps vanbinnen, waar de kern van mijn vrouwelijkheid zit en wijsheid en zachtheid.’ Kijk dat noem ik nog eens een blij ei.
Een pagina verder zien we de kleurrijke ‘hoopdance-teacher’ Rachaila I. Ze heeft het diëten en jojoën verruild voor hoepelen en plantaardige voeding en raakt bevriend met haar lichaam. ‘Met hoepelen vier ik mijn lichaam!’ Dat zijn toch kostelijke teksten. En nou niet sarcastisch ‘hoepel op’ gaan zitten fluisteren, hè? Dat is flauw. Niet doen.
Voor ik het weet lees ik in een week tijd meer dan veertig tijdschriften. Het voelt als een catharsis. Het is alsof je hersenen in een jezusvaart door een windtunnel worden gezogen. Het is dé ultieme ontspanning. Als u nog op vakantie moet, kan ik het echt warm aanbevelen. Wist u overigens dat André en Monique…
JAAP VAN DEURZEN