‘Geluidsoverlast, meneer!!! Haal even dat mondkapje van uw oren af, dan kunt u me beter horen!’ gilt de politieagent. Hij heeft bij huize Van Lienden aangebeld na klachten van de buren. Ze zijn het lawaai van knallende champagnekurken zat. ‘Oom agent, ik mocht van Huug gewoon winst maken met die mondkapjes, hoor’, lalt Sywert stomdronken. ‘Wat is nou 28 miljoentjes?’
‘Je gaat toch kotsen als je die uitgestreken katholieke smoel ziet’, hoor ik de fictieve echo van mijn vader als ik het Deloitte-rapport lees over de mondkapjesdeal van CDA-prominent Sywert van Lienden. ‘Die bordeelsluipers van Hugo de Jonge zou ik ook graag door zijn strot duwen, wat een walgelijk christentuig is dat!’, briest mijn vader. De voormalige Rotterdamse kolenschepper nam nooit een blad voor de mond. Hij had niks met het geloof en schijnheiligen. Katholieke sjoemelaartjes die in hun jeugd ook nog eens vrijwillig voor misdienaartje hadden gespeeld kon hij wel wurgen.
Ik probeer me voor te stellen hoe de jonge Sywert eruit heeft gezien in zo’n potsierlijk kerkjurkje. In een interview zei hij ooit: ‘Je zou me devoot kunnen noemen’. Ik kan hem zo uittekenen als hij aan komt lopen met die schaal hosties. Met een schalkse knipoog overhandigt hij die aan de bejaarde priester. Ter hoogte van de slappe bilpartij tikt hij hem even brutaal tegen de toga. ‘Ik word later gillend rijk, mompelt hij zachtjes. De opgewonden geestelijke verslikt zich gelijk in zijn miswijn.
Ik heb als verslaggever ooit de degens gekruist met Sywert. Hij is dan voorzitter van het Landelijk Aktie Komitee Scholieren. Ik moet hem spreken over de 1040-urennorm in het voortgezet onderwijs. Als ik hem zie heb ik gelijk spijt dat ik geen luiers heb meegenomen. Want hij is dan nog een jong levenslustig ventje met een babyface. Innemend ook, met stralende ogen. Dat moddervette reportertje ga ik eens even helemaal inpalmen, zie ik hem denken. ‘Zo, ook weer terug in het land?’ vraagt hij geïnteresseerd, refererend aan de vele buitenlandse klussen die ik in november 2007 achter de rug heb.
Tijdens het interview gooit hij er de ene na de andere bruikbare quote uit. Hij speelt de belichaamde verontwaardiging en is een zegen voor een nieuwsverslaggever. Met een minzaam duwtje bonjourt hij me fluks de deur weer uit. Buiten staat de volgende televisieploeg al klaar. Sywert is hot. De LAKS-actie is de grote doorbraak voor de toekomstige ‘goede-doelen’ miljonair. Ik vraag me overigens af of je nog wel lol hebt van al dat bij elkaar gelogen geld.
Bij Deloitte hebben ze dankzij Sywert ook miljoenen binnen geharkt. Daar hangen ze de slingers op als ze de opdracht krijgen om, op kosten van de belastingbetaler, de mondkapjesdeal te onderzoeken. Het spitwerk mag even duren. Clichés als: ‘We gaan niet over één nacht ijs en we moeten héél zorgvuldig opereren,’ zijn niet aan dovemansoren gericht.
‘Zijn er nog paperclips?’ gilt één van de bestbetaalde juristen op de bovenste verdieping van het kantoor van Deloitte. Zijn collega’s kijken hem verbaasd aan: ‘Paperclips? Wat zijn dat?’ Maar dan zien ze de man wild knipogen. ‘Ja natuurlijk, de paperclips, die liggen bij de productieafdeling op de eerste verdieping!’ brult een collega, ‘Ik zou de trap nemen, dan kom je gelijk aan je vijftienduizend stappen.’ Door de glazen wand van zijn kantoor zien ze de CEO proesten. De directeur werpt een schuine blik op de ‘Mondkapjes-Meter’ die meeloopt in zijn luxueus ingerichte ruimte. Dat apparaat geeft het ‘uurtje-factuurtje’ tarief aan in de Sywert-zaak. Met twee gespreide vingers maakt hij een loopgebaar en schreeuwt tegen de paperclip-jager: ‘Rustig lopen, hè, haastige spoed is zelden goed!’ Vervolgens klapt hij brullend van het lachen voorover op zijn bureau. ’s Middags besluit hij om met zijn antieke ballonfiets naar zijn collega’s in Rotterdam te rijden voor overleg inzake het Sywert-dossier. Die rit tikt ook lekker aan. Het leven is vurrukkulluk! Bij de papierversnipperaar liggen nog een paar flarden uit het rapport met citaten van Hugo de Jonge, iets over pissing out en pissing in. ’Ik wil verdomme in zijn pimpelpaarse poppenschoenen pissen!’ allitereert wijlen mijn vader weer uit het niets. Rustig Pa, er is geen direct ‘bewijs’ tegen Huug. Op de afdeling boekhouding van Deloitte tellen ze vrolijk de miljoenen euro’s. We leven in een heerlijk landje.
JAAP VAN DEURZEN
*Ter mijner inspiratie toch maar weer die vraag voor een donatie. Groot of klein, alles is fijn, hahaha,
NL80 BUNQ 2074 4964 00 of: Klik dan hier!