“Ja, joh, ze is getowerbridged,” zegt een meisje zacht in haar mobieltje, maar wel luid genoeg dat ik het kan verstaan. Ze zit naast me op een bank in het metrostation ‘Beurs’ in Rotterdam. “Nee, Nicolien, dat grietje met die blonde haren. Ze doet bestuurskunde. Ze was ook op dat feestje van Erik,” gaat de jonge vrouw verder. Ze kijkt me even angstig van opzij aan, alsof ze een gevoelig staatsgeheim aan het onthullen is. Zouden de meiden een clandestien tripje naar Londen hebben gemaakt, vraag ik me af. Ik zie mezelf nog op een rondvaartboot op de Thames onder de Tower Bridge doorglijden. Wat een heerlijke stad.
Het meisje gaat verhit verder en zegt: ”Ja, met Jos en Diederik. Die hebben het me zelf verteld. Wat een slet, hè, die doet het écht met iedereen,’ zegt ze verontwaardigd. Opeens valt het kwartje. Dit gaat helemaal niet over Londen. Ik ben ter plekke getuige van slut-shaming. Hier wordt een medestudente de maat genomen, omdat ze er op seksueel gebied een losse moraal op nahoudt.
A propos ‘towerbridgen’. Ik heb er over gelezen na de rel met de kekke corpsballetjes van het Utrechtsch Studenten Corps. Het is een seksstandje. Je hebt er een vrouw en twee mannen voor nodig. De vrouw staat in het midden op handen en voeten en bevredigt één man oraal terwijl de andere haar van achteren penetreert. Iedereen blij. De twee mannen strekken vervolgens hun armen uit en raken elkaars handpalmen aan. Op die manier vormen ze, jawel daar is ie, de Tower Bridge. Weer wat geleerd. Welkom in de wulpse wereld van onze studerende welpen.
Ik ga in gedachten terug naar mijn Rotterdamse volkswijk. Daar vraag ik als schooljongetje aan meisjes of ze misschien met me willen ‘lopen’. Soms zegt zo’n kind ja. De andere keer kan ik een klap voor mijn kanis krijgen. Veel gelopen wordt er overigens niet. Na een week is de liefde meestal uit pure verveling voorbij. Pas rond mijn veertiende zet ik de eerste schreden op het erotische pad. Ik weet van toeten noch blazen. De Hefbrug over de Maas is onze variant van de Tower Bridge, maar ik kan toch echt niks opwindends ontdekken aan dat stalen gevaarte, maar aan Tonia wel.
Ze is het slachtoffer van mijn eerste tongzoen. Het wordt geen succes. Ze gooit het hoofd naar achteren en spert wagenwijd haar mond open. Ze heeft iets weg van een hongerig kuiken dat wacht op een worm. Als een kamikazepiloot duik ik op haar dunne lippen en steek mijn keiharde torpedo-tong in haar keelgat. Als een losgeslagen boegschroef laat ik het gespierde orgaan doelloos door haar mondholte tollen. Ik raak kant noch wal. Waarom noemen ze dat een tongzoen? Plotseling raakt het puntje van mijn tong het plastic gebitsplaatje dat vastgeplakt zit aan haar gehemelte. Er hangt een valse hoektand aan. Het lijkt alsof ik aan de binnenkant van een spaarvarken sta te likken. Ik had het me zo anders voorgesteld. Heerlijk die kinderlijke onschuld en wat een sterk contrast met de ‘brugseks en banga-lijstjes’ van tegenwoordig. Ik had overigens nog nooit gehoord van die sletten-lijsten, maar ze schijnen schering en inslag te zijn in elke zichzelf respecterende studentensoos.
Deze keer hebben de Utrechtse boefjes een banga-lijstje opgesteld onder de naam: ‘Grietenpresentatie jaartje 23’. Ik hoor al het commentaar van zo’n VVD-kakkertje. Met een hete aardappel in zijn strot becommentarieert hij de bijgeleverde foto’s. ‘Verdeurie zeg! Wat een lekker ding is dat! Of minder hitsig: ‘Pfff, wat een vet molenpaard!’
Op het sletten-lijstje staan de contactgegevens van zo’n dertig studentes, die worden beoordeeld op hun seksuele prestaties. De jonge vrouwen zijn ingedeeld in twee groepen, degenen die seksueel aantrekkelijk zijn en de ‘draken’. Met teksten als: ‘Wat ons betreft is dit absoluut de geilste van het jaar.’ ‘Deze heeft een héél lekker kontje.’ Het lijkt verdomme wel een vleesmarkt. Sommige meisjes zitten inmiddels getraumatiseerd thuis en durven geen stap meer buiten de deur te zetten. Verschrikkelijk natuurlijk. Een handvol studentes heeft aangifte gedaan.
Maar zij die onschuldig zijn werpe de eerste steen. Ook de dames doen aan slut-shaming op sociale media, zij het op een meer gedeisde toon dan die oliedomme alfamannetjes. Begrijp me niet verkeerd, ik wil het fenomeen absoluut niet goedpraten, of kleiner maken dan het is. De gevolgen kunnen vreselijk zijn, maar seksroddel is blijkbaar een uniseksueel gebeuren.
Vaag herinner ik me nog een artikel over twee studentes die jaren geleden een lijst hadden opgesteld over de seksuele prestaties van de heren. De twee waren ‘ervaringsdeskundigen’ en hadden zo’n beetje de hele campus ‘afgewerkt’. Een opvallend detail was de beschrijving van het genitale gereedschap van ene Roderick. Die viel, wat het Indische leerboek over seksualiteit Kamasoetra betreft, in de categorie ‘paard’. Dit in tegenstelling tot de meeste stumperds die zich hooguit ‘haasjes’ mochten noemen, of nog erger: ‘mini-fret.’ Voor zover ik weet, klaagde er geen mannelijke student over. Dat begrijp ik wel, want voor je het weet, sta je te boek als ‘Meneer Garnaal’. Ik weet nog dat de twee meisjes werden afgeschilderd als een stel sletten. Als het op emancipatie aankomt, blijft het een ongelijke wereld.
JAAP VAN DEURZEN.