Voor Vrouwen Verboden!

‘Waarom kunnen mannen in alle krullen van de stad hun water kwijt? Waarom kunnen vrouwen dat niet? Hebben vrouwen dat niet nodig? Of moeten vrouwen ‘het’ maar in een kroeg doen. (Ze mogen er niet eens alleen in.) Of moeten vrouwen bij V&D drie trappen opklimmen? Dan in de rij gaan staan en nog een dubbeltje betalen ook. Of ‘hoeven’ vrouwen helemaal niet in de stad? Zitten vrouwen toch thuis opgesloten en is de stad alleen voor de mannen? Wij-Vrouwen van Nederland-Eisen-Openbaar-Plasrecht!

OPENBAAR PLASRECHT een hoge noodzaak!’ 

Deze noodkreet wordt in 1970 geschreven door Nora Rozenbroek. Ze is lid van de feministische beweging Dolle Mina. De revolutionaire meiden strijden voor het recht op abortus en vrouwenrechten in het algemeen. Een plek om rustig buitenshuis te kunnen plassen staat ook op het verlanglijstje. Gek genoeg is hun plasprobleem 55 jaar na dato nog steeds niet opgelost. Het blijft gezeik. Zo kunnen ze bijvoorbeeld op de grote kermis in Tilburg geen kant op met hun plas. 

Beste ambtenaartjes van Kruikenstad, u maakt zich er blijkbaar niet druk om, maar óók vrouwen moeten plassen!! Ik denk zelfs dat ze vaker moeten dan mannen. Vrouwlief Blond heeft een blaas als een kolibrie en loopt om de haverklap met gekruiste benen door ons vestingstadje. Hoofdschuddend wordt ze nagekeken door meevoelende zusters. Anderen geven haar een aalmoes. Waar vind je als vrouw nog een geschikt toilet? Laatst vond ik haar in de squad-houding tussen een Tesla Model X Plaid en een BMW XM. Die blonde kiest in ieder geval wel luxe plasplekken uit, maar het blijft gedoe, want als je wordt betrapt tik je een boete van honderdzestig euro’s af.   

Voor RTL Nieuws schrijf ik acht jaar geleden een verhaal over wildplassen. De akela van de plasgelijkheid, Geerte Piening, staat namelijk voor de rechter in Mokum. Ze heeft in de bosjes geplast. “Ze moest! Ze kon nergens heen! Alles was dicht! Hoge nood breekt wet,” jammert de advocate pathetisch tijdens haar plas-pleidooi en werpt de armen ten hemel. “Kletskoek,” oordeelt de rechter, “ze had haar behoefte ook gewoon in een urinoir kunnen doen.” 

Omdat de rechtszaak flinke vertraging heeft opgelopen, wordt de oorspronkelijke boete verlaagd van dan nog 140 naar 90 euro. Ondanks die geste is Geerte pislink. De actie#zeikwijf wordt geboren. Alle remmen gaan los. Een potige activiste zet voor de camera’s een lange glazen buis, maatje midwinterhoorn, op haar ontblote schaambeen en laat de plas in het pissoir lekken. Dat ziet er niet bepaald fris uit, maar het is wél geniaal. Het laat zien hoever een vrouw moet gaan om te kunnen urineren. Andere meiden halen in het hele land allerlei acrobatische kunstjes uit om op zo’n urinoir te piesen. Initiatiefneemster Cathelijne Hornstra zegt: “Plassen in zo’n krul gaat écht niet. Je billen steken er onderuit. Wie wil dat nou?” Ik denk dat Blond inderdaad liever seppuku pleegt met een bot broodmes, dan op haar hurken in zo’n stinkend pissijn te gaan zitten.

Op de Brabantse kermis hebben ze blijkbaar niks geleerd van de actie#zeikwijf. “Dit is je reinste plasdiscriminatie!” gillen de vrouwen. Onder het motto: ‘Wij niet, dan zij ook niet!’ hangen ze roze linten over de plaskruizen voor mannen. Ik heb overigens nooit geweten dat die dingen zo heten. Het zijn van die onooglijke, manshoge zetpillen waar vier mannen tegelijk kunnen urineren. Ik heb ‘het’ daar zelf nooit op gekund, ook niet als het vocht tot aan mijn oogballen stond.

Thuis plas ik zittend. Daar hebben hardvochtige vrouwen mij toe gedwongen, want ik ben een sproeier. Zeker na zes beugelflessen boerenbier. Ik ‘wild-water’ graag staand en het liefst tegen een dikke eik. Ik creëer dan in de breedte allerlei minuscule stroompjes op de grillige schors. Dat vind ik geestig. Het kwajongetje in mij wordt dan wakker, elke Bromsnor snapt dat. Maar goed, ik dwaal af.

Terug naar de plas-perikelen in Tilburg waar de Dolle Mina’s vol op het orgel gaan: “Mannen kunnen op 35 plaatsen in het centrum terecht. Voor vrouwen zijn er twee toiletgebouwen met ieder zes wc’s, allebei aan de andere kant van de stad’ zegt een gefrustreerde Mina. Wie als vrouw wil plassen moet dus eerst een halve marathon afleggen.

De woeste Amazones hangen protestborden op met teksten als: ‘Voor hem gratis, 1 euro voor haar, is dat niet raar?’ Oké, je wint er geen poëzieprijs mee, maar hij komt wél binnen. In ieder geval bij de olijke plas-wethouder Maarten van Asten (VVD), die met zijn kale kop en zijn Pietje Bell-petje oogt als een blij ei. Hij heeft goed nieuws, die euro ‘plas-tol’ laat hij groothartig zitten. “Bij de plaskruizen hoef je niet te betalen, dus als je gaat zitten, hoeft dat ook niet,” zegt hij fier tegen de regionale omroep. 1-0 voor de liberalen. Die dekselse Maarten is écht een gladde glibber. Hij is alvast begonnen met zieltjes winnen, de nieuwe VVD-verkiezingscampagne is gisteren begonnen! 

JAAP VAN DEURZEN